Stéfania Ellén Williams

Konu: Stéfania Ellén Williams C.tesi Ekim 04, 2008 11:26 am

Vlasov'un söylediklerinden sonra büyük acılar çekmişti Ellén. Bu ayrılma korkusu,ağır nem kokusu,solumayı güçleştiren bir küf gibi büyüdü,yayıldı Ellén'in bedeninde. Yarı uyanık ruh gibi malikanenin koridorlarında dolaşıyor,tekrar odasına geliyordu. Dili damağı kurumuştu. Üzeri dağınık sehbanın üzerindeki su dolu bardağı eline aldı.

Yavaş yavaş su içiyordu. Sanki boğazından damla damla geçiyordu. Cam bardağı eliyle yatağın dışında tuttu ve aniden bıraktı. Bir cismin üzerine koyar gibi. Su pardağı binbir parçaya ayrılmıştı. Cil yavrusu gibi dağılmıştı cam parçacıkları.

Sakin ve telaşsız bir şekilde yataktan kalktı. Sanki bir gücün altında hareket ediyordu. Çıplak ayaklarıyla camların üzerinde geçti. Kanıyordu...Ellén'in ayaklarının altı delik deşik olmuş adeta.

Canı acımıyor,hiçbir şey hissetmiyordu. Her adımda camlar derisinin içine batıyor olsada Ellén her defasında adımlarını sertleştiriyordu. Kapının kolunu sıkıca tuttu,ağırlığını kapıya verdi ve kapıyı açtı.

O gıcırtı...Bu sesi haz edemiyor,fakat lanetlerde okumuyordu. Garipti. Bu sesi ne zaman duysa ard arda lanetler okuyordu.
Yavaş ve sessiz bir şekilde kapıyı kapattı. Kapıyı kapatmasıyla karanlık koridordaki güöüş şamdanlar yandı. Grimsi halının üzerinde kanlı ayak izleri çıkmıştı. Donuk buz mavisi gözleri,düz sarı ve elektriklenmiş saçlarıyla ürkütücü gözüküyordu Ellén.

Koridorun sonundaki ,kahverengi buruşturulmuş perdeyle sarmalanmış pencerenin yanına doğru ilerledi. Perdeyi araladı. Pencerenin önündeki sekmeye oturdu ve kara bulutlar arasından süzülerek malikanenin önündeki gölü çevreledi. Baktığı pencerenin camını açtı. Serin bir yel ,yüzüne vuruyor saçlarını havalandırıyordu.

Derin düşüncelere dalıyor , o düşünceler arasında boğuluyordu Ellén. Duyduğu ses üzerine irkildi ve çevresine bakındı. Kimseler yoktu. Ses gelen yer,kapısının önünden geçmeye cesaret edilemediğini Widmore ailesinin adlandırdığı Çıldırtan Düşler'di.

Odanın giriş kapısına doğru ilerledi. Kapıya bir kaç kez dokundu ve büyük bir ışıkla Ellén kayboldu. Odadaydı. İşte yıllardan sonra ilk giren kişi Ellén'di.
Etraf boş gözlerle şöyle bir süzdü. Küçük lambanın etrafa yaydığı loş ışık aydınlattığı odadaki büyük koltuğa oturdu ve ;

The dark is rising and the day keeps falling
Our fire is burning and the wind keeps calling
So fill your glasses and prepare to fight
Let's all drink up and ride tonight

bu şarkı sözlerini tekrarlamaya başladı o tatlı şarkıya uyum sağlayan sesiyle.

Konu: Geri: Stéfania Ellén Williams C.tesi Ekim 04, 2008 11:26 am

Gümüş şamdanların aydınlattığı,hafif aralık kalan pencerenin arasından sızan sert rüzgarın uçurduğu kırmızı,minik taşlarla süslü , uzun perdenin havalandığı odaya büyük bir hışımla girdi Ellén. İçeri girmesiyle , perdeyi uçuran rügarın sert esintisi saçlarını savuruyordu perdeleri savurduğu gibi.

Siyah başlıklı etrafı tüllerle kaplı bir o kadarda büyük yatağa doğru ilerledi Ellén. Sakince kahverengi tonlarındaki nevresim takımlı yatağa uzandı. Buz mavisi gözleriyle şöyle bir süzdü odayı. Ahşap zeminle kaplı ,üzerinde orta boylardaki halının desenlerini incelemeye koyuldu.

Anlamsız fakat desenleri hoş olan halının üzerine pencerenin arasından minik bir kağıt parçasının girmesiyle yataktan fırladı Ellén. Ayak parmaklarını yavaşça oynattı ve yumuşak halıya adımını attı.

Yavaşça eğildi,meraklı ve tedirgin bir şekilde kağıdı eline aldı. Ucu yanmış kağıdı alarak el yazısıyla yazılmış yazıyı hafif sesli bir şekilde okumaya başladı;

" Stéfania benim için çok anlamlısın öyle ki senin bendeki yerin bu satırları yazmama sebep oluyor. Kabul edilemeyecek bir şeydi belki yaptığım ama sen de biliyorsun ki her insan hata yapar ve senden bir kereliğine olsun beni affetmeni diliyorum. Kalbindeki yerimi yitirdiysem, beni affetmeni bekleyemem. Ama tekrar düşünmen için kendine fırsat vermeni istiyorum. Yarın akşam Çatlak Kazanda bekliyorum. Yine eski günlerdeki gibi olalım sevgilim. Seni çok seviyorum. "

~ Vlasov ~

kağıdı okuduktan sonra kavga ettiklerinde Vlasov'un yüzünü , ateş gibi gözlerini,göz yaşlarını ve Vlasov'un sarfettiği sözleri hatırladı. Gözleri dolmuştu. Yanağından aşağıya doğru süzülen göz yaşlarını elinin tersiyle sildi. Kendi kendine;

" Yarın Çatlak Kazana gidicem "

diyerek gülddü ve yatağının üzerine atladı. Soğuk yatağına girdi. Stéfania derin bir uykuya daldı. Uyku ağır bir bulut gibi üzerine çökmüş alıp götürmüştü rüyalar alemine...

Konu: Geri: Stéfania Ellén Williams C.tesi Ekim 04, 2008 11:26 am

Elizabeth'in Odası

Elizabeth o tatlı uykusundan daha uyanamamıştı. Odasındaki ilk ve tek pencere olan aralık kalmıştı. Dışarıda o çılgın fırtına Elizabeth'in odasındaki koyu kırmızı uzun perdeleri uçuruyordu adeta. Elizabeth o yumuşakcık büyük yatağında dönüp duruyordu. Bir türlü rahat yatamıyordu. En sonunda yüz üstü ve kolunun üzerine yatan Elizabeth bu kez rahat etmişti.

Saat 11:00

09 Kasım

gösteriyorken saat delirircesine çalmaya başlamıştı. Elizabeth sinirlenerek kuru kafa şeklindeki saatinin üzerine bastı. Yatağında kalkarak kedi şeklindeki terliklerini ayağına girerek penceresinin yanına doğru ilerledi. Açık kalan penceresini tamamen açarak dışarıya baktı. Pamuk taneleri gibi yağan karlar Elizabeth'in çok hoşuna gitmişti. O çıplak kurumuş ağaçları pamuk tanelerine benzeyen karlar süslemişti. Dışarıya o grimsi buzmavisi gözleriyle süzdü. Yerler buz tutmuştu. Buzun üzerinde yüremeğe çalışan insanların yere düştüğünü görünce kahkaha atmaya başladı Elizabeth. Diğer tarafa baktığında yerdeki kurumuş yaprakları havaya kaldıran o fırtına... Yavaşça pencereyi kapattı Elizabeth. Yüzünü buruşturarak

" Çok sıradan bir gün çok sıkıcı "

diyerek aynaya baktı. Aslında bıgün hiç normal bir gün değildi. Bugün Widmore ailesinin atalarının işkence gördüğü ilk gündü. Üzerinde beyaz bir askılı bady altında kısa gri bir short . Üşümüyordu Elizabeth. Alışkındı soğuğa... Odasının büyük koyu kahverengi olan kapısına doğru ilerledi Elizabeth. Kapıyı yavaşça açarak mutfağa doğru ilerledi.

Widmore Mutfağı

Elizabeth içeriye girdiğinde karanlıktan başka birşey göremiyordu. Işığı yakarak buzdolabının yanına gitti. Yavaşça dolabın kapağını açarak çikolata aldı. Eline çikolatanın o şeffaf kağıdını açarak ıssırdı. Dolabın kapağını ayağıyla ittirdi Elizabeth.
Ağızınun kenarında çikolata kalmıştı. Eliyle çikolatayı ağzına soktu. Çikolatayı masasının üzerine bıraktı ve mutfaktan dışarı çıktı. Hareket eden merdivenler yine iş başındaydı. Elizabeth merdivenin birisine bindi. Merdivenin Elizabeth'i hangi odaya götürecekti acaba? Sonunda merdiven durmuştu. Kısa bir süre sonra Elizabeth merdivenden indi. Önüne ilk çıkan kapıyı açmak istedi. Kapıyı biraz zorladı. Fakat kapı kilitliydi.

İşkence Odası

Oranın hangi oda olduğunu iyi biliyordu Elizabeth. Girmek istiyordu. Elini duvara dayadı. Elini duvara dayamasıyla kapının kilidi açıldı. Elizabeth kapıya şaşkınlıkla bakarak sinsce gülümsedi ve;

" Aman Tanrım! sonunda başardım. "

diyerek odayı gezmeye başladı. Kapı aniden kapandı. Odadayı aydınlatan ışık kapandı yerine şömine ve mumlar yanmaya başladı. Elizabeth şaşkınlıkla bakıyordu. Bunu kim yapıyor olabilirdi. Oda şu sesle yankılanmıştı;

"Korkuyor musun Elizabeth?"

Odada bu sesin yankılanmasıyla Elziabeth sese emin ve cesur bir şekilde;

" Hayır korkmuyorum. "

Belirsiz ses odada dolaşıyor gibiydi. Kısa bir süre sonra Elizabeth'e ;

" Beni Görmek tanımak ister misin Elizabeth " dedi. Heyecanla Elizabeth ;

" Tabiki de seni görmek ve tanımak isterim " demesiyle odada korkunç kahkalar duyulmaya başladı. O garip ses;

" Peki korkmaz mısın " diyerek Ell'in cevabını bekledi. Elizabeth sinirlenmişti. Sinirli bir tavırla Elizabeth;

" Her kimsen senden veya bir başkasından korkmuyorum ben böyle öğrendim. Ayrıca kimseden korkmaya niyetim yok! "

diyerek kaşlarını kaldırdı. O ses Elizabeth 'e ;

" Aferin . Şimdi arkanı dön ve bana bak Ell. "

demesiyle Elizabeth arkasını döndü. Çok şaşırmıştı. Karşısında tüm güzelliği ve cazibesiyle Valéria Marishka Widmore duruyordu. Bir ruh olsa bile mükemmeldi. Keskin ve sakin bir sesle ;

" Valéria Marishka Widmore. Hiç değişmeyen o muhteşem görünüm. Torunun karşında " diyerek güldü.

Valéria torununun tıpkı ataları gibi olduğundan mutlu olmuştu. Elizabeth' e " Tıpkı bizim çok kötüsün. Widmore ailesinede bu yakışırdı zaten öyle değil mi? dedi.

Elizabeth kafasını kaldırdı ve " Evet ve bu aile kötü olmaya devam edicek. Size işkence yapanlardan hepsinden intikamınızı alıcam Marishka" diyerek güldü. Valéria kısa bir gülüşün ardından torununa

" Bana çok benziyorsun Elizabéth "

dedi. O buz mavisi gözleriyle etrafı şöyle bir süzdükten Elizabeth sonra

" Başka kime benzememi bekliyorduk ki zaten... Bu arada artık gitmem gerekiyor Marishka "

demesiyle Valéria " Benimle konuştuğunu kimseye söyleme Elizabeth kimseye"
diyerek Elllén kafasını salladı ve odanın kapısı açarak oradan uzaklaştı.

Konu: Geri: Stéfania Ellén Williams C.tesi Ekim 04, 2008 11:27 am

Yani bitti mi Vlasov?

Bitti Ellén!"

belki ikiside bu cümleleri isteyerek kurmuyordu,fakat hayat bunu istiyordu. Evet başkalarının mutluluğunu kıskanıyordu hayat. İnsanların mutsuzluğu ve acılarını izleyerek eğleniyordu.

Bu sözleri aklına getirdiğinde ölümden başka birşey düşünemiyordu. Hayatında çektiği acılar dağ gibi büyümüş ve karşısına engel olarak çıkmıştı. Her zaman onları yenmeyi başarmıştı. Ama artık hayata karşı mücedele vermekten yorulmuştu.

Vlasov'dan ayrıldıktan sonra haz duygusunu yitirmiş gibiydi Ellén. Hiçbirşeyden zevk almıyor,haz duysunu tadamıyordu. Artık yaşamın ne anlamı vardı ki...

Ölüm...Ellén 'e göre herşeyi bitirmekti bu...Belki herkeze göre herşey bitmiş olucaktı fakat,Ellén'in Vlasov'a olan aşkı bitmeyecekti. Evet yaşanan kötü olayları unutturacak tek çareydi ölüm.

Ya güzek olanlar...Ellén öldüğünde onlarda mı ölücekti?

Hayır herşey biticekti fakat,güzel anılar kalplerde canlanıcaktı. Yaşamı boyunca bedeninde hüküm süren acılar ,öldüğünde kalkmış olucaktı,fakat ruhundaki o derin yara kanıyacaktı,sızlayacaktı.

Mutlu olan çiftlerden imreniyordu Ellén. Neden herkesin olduğu gibi mutlu değillerdi. Birşeyler mi eksikti?

Hayır değildi! Bunlar hayatın insanlar üzerinde oynadığı kötü oyunların birisiydi.

İlk adımı attı Ellén. Bu adımı ölüme giden,herşeyi bitirecek olan adımlardan birisiydi. Yağmur ile karışan gözyaşları yanağından aşağıya doğru süzülüyordu. Ellén'in üzerindeki elbise şeffalaşıyor ,git gide kayboluyordu.

Çıplak ayaklarıyla bir kaç adım attı. Karanlığın içinde yoğunlaşan uçurumun sonsuzluğuna bırakacaktı kendini. Herşey tek bir adıma bağlıydı. Ruhen ölü bedenen yaşayan varlığın Ellén'e ait olduğu bile belirsizdi.

"İşte herşey buraya kadarmış!"

hıçkırıklara bürünen bu sesi karanlığğın ve sesizliğin için boğuluyor,kayboluyordu.